Το Δαφνόφυτο (Τοπική Κοινότητα Δαφνοφύτου - Δημοτική Ενότητα ΖΙΤΣΑΣ), ανήκει στον δήμο ΖΙΤΣΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Το Δαφνόφυτο έχει υψόμετρο 350 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και βρίσκεται 30 χιλ απο τα Ιωάννινα.

Εμφάνιση περισσότερων

Πληροφορίες & Ιστορία

Μπουρντάρι είναι η πρώτη ονομασία του χωριού Δαφνόφυτο. Σύμφωνα με τον Οικονόμου το τοπωνύμιο πρέπει να θεωρηθεί και να αποδοθεί στο αλβανικό επαγγελματικό burdhëtar το οποίο σχηματίζεται από το αλβανικό burdh/ë “βαμβακερό χοντρό ύφασμα , υφαντό που κάνουν σακιά για τα φορτώματα ζώων» και την κατάληξη –tar με την οποία σχηματίζονται ουσιαστικά που δηλώνουν πρόσωπα που κάνουν κάτι.

Το όνομα του ,  "Δαφνόφυτο"! Το όνομα αυτό το πήρε το 1953, επειδή στην έκταση του υπήρχαν πολλά δαφνόδεντρα, τα οποία σήμερα έχουν λιγοστέψει … μαζί με τους κατοίκους του.

 Η ιστορία του Δαφνόφυτου έχει αρχίσει να γράφεται εδώ και 300 χρόνια, σύμφωνα με πολλές συγκλίνουσες μαρτυρίες.

Την προέγραψε μια ομάδα από κτηνοτρόφους, που έμελλε να είναι ο πρώτος πυρήνας του χωριού, όταν στην θέση Χράνια, δίπλα στον Άη-Νικόλα, έκτισε οικισμό που τον αποτελούσαν λίγα χαμόσπιτα και μερικές καλύβες. Η θέση αρχικά ήταν πολύ καλή, μια και κοντά υπήρχαν τα νερά, οι υδροπηγές του Άη-Νικόλα. Όμως η υγρασία, άρχισε να φέρνει άσχημα αποτελέσματα και συγκεκριμένα τα πολλά φίδια και τα κουνούπια προκαλούσαν σοβαρές διαταραχές στην υγεία των κατοίκων και σε πολλές περιπτώσεις και το θάνατο. Έτσι, οι πρώτοι χωριανοί , βαθμιαία μετέφεραν το χωριό στην σημερινή του θέση.

Επί Τουρκοκρατίας, το χωριό είχε κριθεί κατάλληλο για παρατηρητήριο, διότι είχε πολύ καλή θέα προς την κοιλάδα του Καλαμά και τα αντικρινά χωριά: Αραχοβίτσα, Δραγωμή, Σουλόπουλο, Σούλι, Σούτιστα, Ράϊκο κ.λπ. Έτσι, το παρατηρητήριο στήθηκε στη θέση Κιάφα, όνομα που φέρνει ως σήμερα ο εκεί μαχαλάς. Επίσης, στο χωριό, οι Τούρκοι ίδρυσαν κονάκι με επικεφαλής τον Μιραφέντη . Ερείπια από το κονάκι αυτό υπήρχαν μέχρι πριν 20 χρόνια. Μάλιστα, μια ιστορία αναφέρει ότι στη θέση Κιάφα, ένας χωριανός σκότωσε έναν Τούρκο τζοχαντάρη (στρατιώτη). Μετά από πολλή αναζήτηση, ένας άλλος Τούρκος στρατιώτης, βρήκε το πτώμα του νεκρού τζοχαντάρη και το υπέδειξε στους άλλους τζοχανταρέους, λέγοντας και δείχνοντας συγχρόνως στη γλώσσα του: "μπορντά", που σημαίνει "εδώ". Το "μπορντά", φαίνεται ότι είχε ειπωθεί πολλές φορές μέχρι να βρεθεί το πτώμα, τόσες ώστε το χωριό να πάρει αρχικά το όνομα "Μπορντάρι", όνομα που διατηρήθηκε ως το 1953.

Κατά την εποχή της Γερμανικής κατοχής το χωριό ήταν τόπος διέλευσης Γερμανών και Ιταλών, αλλά και ανταρτών. Απειλήθηκε να καεί από τους Γερμανούς τρεις περίπου φορές, αλλά πάντα γλίτωνε την τελευταία στιγμή. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, άρχισε σταδιακά να ερημώνεται, εξαιτίας της αποδημίας. Οι περισσότεροι απόδημοι χωριανοί εγκαταστάθηκαν στο λεκανοπέδιο της Αττικής. 

 Προστάτιδα του χωριού είναι η "ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ", το όνομα της οποίας φέρει και η αδελφότητα, που εδρεύει στην Αθήνα και σκοπό έχει να συσπειρώνει τους απόδημους χωριανούς και με διάφορες εκδηλώσεις να τους συναδελφώνει με την ιστορία τους, τις ρίζες τους και τις παραδόσεις τους.

Φωτογραφικό υλικό

Δείτε το στο χάρτη