Το χωριό βρίσκεται δυτικά της πόλης των Ιωαννίνων. Ανήκε στον δήμο Πασαρώνος  και σήμερα ανήκει στο Δήμο Ζίτσας και έχει υψόμετρο 670 μέτρα και 100 περίπου μόνιμους κάτοικους.

Είναι χτισμένο σε περίοπτη θέση πάνω σε ύψωμα και είναι απ' τους παλαιώτερους οικισμούς της περιοχής.

 

Εμφάνιση περισσότερων

Πληροφορίες & Ιστορία

H κοινότητα "Ανάργυροι" αναγνωρίστηκε αρχικά με την ονομασία "Βράβορη", αποτελούμενη από τους συνοικισμούς "Βράβορη" και "Τσέργιαννη". Έδρα της υπήρξε ο συνοικισμός "Βράβορη". Ο συνοικισμός και η κοινότητα μετονομάστηκαν σε "Ανάργυροι"

Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με τη κτηνοτροφία και τη γεωργία.

Το χωριό Βράβορη ήταν υπό την προστασία της βαλιδέ σουλτάνας. Ο Π. Αραβαντινός μνημονεύει το χωριό Βράβορη και θεωρεί ελληνική την προέλευση της λέξης. Βράβορη αναφέρει το χωριό και ο Ι.Λαμπρίδης. Μάλιστα κατατάσσει την ονομασία του στην κατηγορία των τοπικών ονομάτων, που προέκυψαν "...εκ των ονομάτων αρχηγών επήλιδων ή ιθαγενών...", τα οποία λήγουν σε γενική ενικού αριθμού. Ο Αν. Δ. Βλαχόπουλος σημειώνει πως η προέλευση του τοπωνύμιου Βράβορη-έτσι ονομάζει το χωριό-είναι σλαβική και παρενθετικά το επεξηγεί "κλειδί", "κέντρον διερχομένων", χωρίς άλλες διευκρινίσεις. Αναφορές για την προέλευση του ονόματος "Βράβορη" αναφέρουν και οι Π. Β. Γκαλντέμης και Στ. Μπέτης ενώ ο Κ. Ευ. Οικονόμου θεωρεί το τοπωνύμιο Βράβορη, ή, σλαβικής προέλευσης, ετυμολογούμενο: ή από το σλαβικό ουσιαστικό borvb "το ζώο, το κτήνος" ή από το επίσης σλαβικό vbrva "η ιτιά". Και στις δύο περιπτώσεις με την πρόσθεση της σλαβικής παραγωγικής κατάληξης -orb.

Οι βασικότερες τοποθεσίες του χωριού είναι οι εξής:

• Η πλατεία (το κονάκι)
• Το σχολείο: Το Δημοτικό των Αναργύρων
• Η εκκλησία: Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, με το καμπαναριό της
• Ανάργυρας: Το παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων
• Η Λούτσα (λίμνη)
• Η παλαιά Λούτσα (νυν πάρκο αναψυχής)
• Το γήπεδο
• Η στέρνα

 

Η πλατεία (παλιότερη ονομασία "το κονάκι") με το καφενείο της αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους χώρους συγκέντρωσης των χωριανών. 

 

Και αυτό γιατί, εκτός από τα καθιερωμένα Πανηγύρια την 1η Ιουλίου και τον Δεκαπενταύγουστο, φιλοξενεί ακόμα τις καθημερινές συναντήσεις των ανθρώπων του χωριού, τις συζητήσεις, τα γέλια των παιδιών, τον απογευματινό καφέ.

 

Στο καφενείο οι άντρες μαζεύονται για να μιλήσουν, να παίξουν τάβλι, να πιούνε και κανένα τσιπουράκι και οι γυναίκες για να συναντηθούν, να κάτσουν στα σκάρια και να πιούνε καφεδάκι.

Η γεωγραφική τοποθεσία της πλακόστρωτης πλατείας, σχεδόν στο κέντρο του χωριού, καθώς και το παραδοσιακά κυκλικό της σχήμα με τον πλάτανο στη μέση ευνοεί την παραδοσιακή λειτουργία μιας πλατείας, αυτή που φέρνει κοντά τους ανθρώπους για χαρές και λύπες.

 

Συναντάμε εδώ δυο εκκλησίες: Η μία είναι "της Παναγίας" (Κοίμηση της Θεοτόκου) που είναι κεντρική και λειτουργεί ως ενοριακή και η άλλη των Αγίων Αναργύρων που είναι ξωκλήσι και έδωσε προφανώς το όνομά της στο χωριό.

Η πιο αξιόλογη είναι η πρώτη "της Παναγίας" με το επιβλητικό καμπαναριό της να δεσπόζει δίπλα στην είσοδο του περιβόλου. Είναι "βασιλική" χτισμένη το 1813 ενώ το εσωτερικό της ιστορήθηκε, σύμφνωνα με επιγραφή που σώζεται, το 1826. Στη βόρεια πλέυρά της υπάρχει υπόστεγο με σειρά από αψίδες, που στηρίζονται σε χαμηλές κυλινδρικές πέτρινες κολόνες. Η άλλη εκκλησία των Αγίων Αναργύρων είναι νεότερη και χτίστηκε, σύμφωνα με τον Στέφανο Μπέττη το 1878.

 

Φωτογραφικό υλικό

Δείτε το στο χάρτη